تولید نیتریک اکساید (no) و پراکسید هیدروژن (۲o۲h) در نوتروفیلها و منوسیتهای بیماران مبتلا به عفونت دستگاه ادراری ناشی از اشرشیاکلی پیش و پس از مصرف آنتی بیوتیک سیپروفلوکساسین

هدف: بررسی اثر آنتی بیوتیک سیپروفلوکساسین بر نوتروفیلها ومنوسیتهای بیماران مبتلا به عفونت دستگاه ادراری ناشی از اشرشیا کولی پیش و پس از مصرف آنتی بیوتیک در تولید نیتریک اکساید (no) و پراکسید هیدروژن (2o2h) از این سلولها در محیط کشت. مواد و روشها: تعداد 45 بیمار خانم مبتلا به عفونت ادراری ناشی از اشرشیا کولی بین سنین 18 تا 50 سال انتخاب و سلولهای منوسیت و نوتروفیل این بیماران در دو مرحله، یکبار بلافاصله پس از تشخیص عفونت ادراری از طریق تست آنالیز ادراری و پیش از درمان و دیگری پس از درمان با یک دُز کامل سیپروفلوکساسین 500 میلیگرمی جدا شدند، سپس با انکوباسیون و تیمار متفاوت 18 ساعته با فعال کننده های اینترفرون گاما (ifn-γ) و lps برای سلولهای منوسیت و 6 ساعته باpma برای نوتروفیلها (شرایط ex vivo) و همچنین فعال کننده های مذکور وآنتی بیوتیک سیپروفلوکساسین (شرایط in vitro) کشت داده شدند و مایع رویی کشت سلولی جدا شد و از آن برای اندازه گیری no به روش کالریمتری گریس و 2o2h به روش فلورومتری استفاده گردید. نتایج: نتایج in vitro و ex vivo نشان داد که میزان no و 2o2h سلولهای منوسیت و نوتروفیل بیماران در دو گروه پیش از درمان و پس از آن در مقایسه با نمونه شاهد از افراد داوطلب سالم بیشتر است (0001/0p<) و تولید no پس از درمان در مقایسه با پیش از درمان نیز افزایش داشته است (0001/0p<) ولی تولید 2o2h در گروههای پیش و پس از درمان، تغییرات معنی داری نداشته است (05/0p>). نتیجه گیری: آنتی بیوتیک سیپروفلوکساسین علاوه بر فعالیت باکتریسیدال خود قادر است روی سیستم ایمنی اثر گذاشته و باعث افزایش تولید نیتریک اکساید شود. بنابراین مصرف آنتی بیوتیک سیپروفلوکساسین در بیماران، موجب افزایش مقدار نیتریک اکساید (no) شده ولی روی مقادیر پراکسیدهیدروژن (2o2h) تأثیری ندارد. ضمناً نتایج in vitro نشان می دهد که این افزایش فقط در داخل بدن صورت گرفته و در in vitro که مقایسه درون گروهی هریک از گروههاست، دیده نمی شود.